“Het is mijn verhaal en gevoel wat ik beschreven heb.”
Arno Arts
LINKSPOOT, VAN ‘T VILJE TOT CHAMPIONS LEAQUE.
Ik weet niet wanneer het was. Ergens in 2017. Ik zat werkloos thuis en besloot een boek te gaan schrijven over mijn leven. Een biografie. Ik liep immers al een tijdje met het idee rond. De insteek was niet eens zozeer om een boek uit te brengen maar om herinneringen op papier te zetten. Voor mezelf. Ik schrijf graag en het leek me mooi om al datgene wat ik meegemaakt heb, in vooral het voetbal, aan mijn computer toe te vertrouwen.
Het is nu 4 jaar later. Ik besluit het bestandje niet enkel op mijn computer te laten staan. Ik besluit mijn herinneringen te delen en uit te brengen in boekvorm.
Het is vandaag een prachtige dag voor me. De dag waarop het proefexemplaar van ‘Linkspoot’, van ’t Vilje tot Champios Leaque in mijn brievenbus valt. ’s Avonds neem ik het boek mee naar mijn vader en broer. Vol trots laat ik het zien. Ik loop naar het ‘Groeske’ midden in Het Vilje. Daar waar vroeger 2 houten doelen stonden en waar mijn loopbaan begon. Ik zoek een bankje op en ga zitten. Het is een lome, eindeloze zomeravond waar maar geen eind aan lijkt te komen. Ergens midden September. Ik kijk naar de cover van het boek dat mijn handen streelt. Ik kijk mezelf aan. Ouder, grijzer en een rimpel meer. Ik lach mezelf toe. Een tango bal danst op mijn handen. Ik leg het boek naast me neer op het bankje waarop ik zit. Terwijl ik dit doe rolt er een traan over mijn wang onder mijn zonnebril door mijn mondhoek in. Een boek schrijven is confronterend en neemt je mee naar goede en slechte tijden. Het is een biografie met een lach en een traan geworden. Al overheerst het eerste. In gedachten verzonken denk ik aan de mooie voetballoopbaan die ik heb gehad. Aan alle clubs waarvoor ik gespeeld heb. Achtereenvolgens Achilles’29, NEC , FC Luzern in Zwitserland , FC Twente , SC Cambuur , Willem II , FC Utrecht , VVV-Venlo en SV Milsbeek. Ik denk aan alle prachtige en kleurrijke mensen die ik bij deze clubs heb meegemaakt. Velen zijn al niet meer onder ons. Ik heb ook hen een podium willen geven. Niets verdwijnt immers voorgoed zolang we de herinneringen bewaren. Ik schrik op van het geluid van enkele kinderen die een balletje trappen. Is straatvoetbal dan toch niet dood ? Ik denk terug aan mijn mooie jeugd in Groesbeek. Ik denk aan het Vilje. Aan straatvoetbal en de droom van een klein jongetje om profvoetballer te worden. Ik wist toen nog niet dat ik ooit in de Champions Leaque zou spelen. Voor , tussen en na het Vilje en Champions Leaque zit een wereld van mooie verhalen en anekdotes. Als voetballer , voetbalanalist op TV en voetbaltrainer heb ik een verhaal te vertellen. Ik heb zo goed als het kan alles zelf opgeschreven. Het is mijn verhaal en mijn gevoel. Met trots kan ik dan ook aankondigen dat jullie mijn biografie kunnen lezen en deze te bestellen is op deze site. Met tussenpozen heb ik een aantal jaren over mijn biografie gedaan. Een aantal jaren, omdat in de perioden waarin het leven me niet spaarde, elke inspiratie om te schrijven ontbrak. Verwacht geen boek van een voetballer die aan de drugs zit , gok of seksverslaafd is, of aan lager wal geraakt is. Verwacht ook geen Michel van Egmond stijl van schrijven. Ik heb het zelf geschreven en er is geen schrijver aan te pas gekomen. Als jullie het voor een amateur een mooi geschreven boek vinden ben ik blij.
Plots rolt de bal van de voetballende kinderen mijn kant op. Ik kan het niet laten en trap vervolgens een balletje mee. Na enige tijd stel ik de kinderen de vraag wat ze later willen worden. Het jongetje in het shirt met het nummer 10 op zijn rug weet het als enigste. Met een enorme zelfverzekerdheid spreekt hij het uit : ‘ik wil profvoetballer worden en in mooie stadions spelen, dat is mijn grootste droom’. Ik loop naar het houten bankje terug waarop ik de afgelopen uren de definitieve tekst van mijn biografie heb doorgelezen. Ik pak het boek en geef het aan het jongetje. ‘lees dit en besef dat dromen niet altijd bedrog hoeven zijn’.
Arno Arts